Schorseneer

De schorseneer (Scorzanera hispanica) behoort tot de zogenaamde 'vergeten' groenten. Vroeger was ze hier erg populair. Maar ondertussen is ze in het grootwarenhuis  haast niet meer te verkrijgen, de bio-boer heeft ze nog wel. Het is de wintergroente bij uitstek omdat ze zeer winterhard is: je kan ze de hele winter in de tuin laten staan en oogsten op het moment dat je ze wil gaan eten.

Zoals de naam al zegt, ligt haar oorsprong in Spanje. De naam schorseneer komt van het Italiaans scorza nera wat zwarte schil betekent wat helemaal zegt wat het is: een zwarte penwortel. Vroeger werd de schorseneer ook wel eens keukenmeidenverdriet genoemd omdat het een vuil werkje is om ze schoon te maken. Bij het schillen geven ze een kleverig wit sap af waarin al het vuil blijft kleven. Zonder handschoenen betekende dit dat je toch een paar dagen met vlekkerige handen moet rondlopen.  Handschoenen zijn dus zeker geen overbodige luxe maar je kan ze ook onder water schillen in water wat aangezuurd met azijn of citroen. Spoel ze af en snij ze vervolgens onmiddellijk in stukjes op de door jou gewenste lengte en leg ze in een kom met proper aangezuurd water (citroen of azijn). Dit is nodig omdat de schorseneer snel bruin verkleurt als je ze aan de lucht blootstelt.
Ze wordt ook wel eens de 'asperge van de armen' genoemd omdat haar smaak aan asperges zou doen denken. Eerlijk gezegd begrijp ik niet waar ze dat vandaan halen: persoonlijk vind ik dat de huidige schorseneren weinig smaak hebben, met wat fantasie kan je er naast het zoete,een lichte botersmaak in herkennen.  In mijn herinnering hebben ze meer smaak misschien waren ze daarom één van mijn favoriete wintergroenten uit mijn kindertijd.

Schorseneren bevatten inuline (dit werkt als een soort antivries waardoor de schorseneer zo winterhard is) en hebben een hoog ijzer- en fosforgehalte. Inuline bestaat uit fermenteerbare vezels die de werking van de dikke darm bevorderen omdat ze de groei van goede darmbacteriën stimuleren. Inuline wordt daarom een prebioticum genoemd. Omdat inuline hoofdzakelijk uit fructose bestaat zijn schorseneren goed voor mensen met diabetes of met een schommelende bloedsuikerspiegel. De afbraak van inuline gebeurt in de dikke darm onder invloed van inulinase dat door darmbacteriën wordt aangemaakt. Er worden dan organische zuren aangemaakt zoals onder andere melkzuur en boterzuur maar ook een aantal gassen zoals waterstof en CO₂. Bij gevoelige mensen kan dit tot winderigheid leiden.

Je kan schorseneren gemakkelijk een paar weken in de koelkast bewaren.

Ze worden meestal gekookt maar ze zijn rauw geraspt ook erg lekker. Schorseneren hebben een gaartijd die tussen 10 en 20 minuten inligt. Het is dus zaak om na 10 minuten regelmatig te checken of het al zo ver is. Te gaar gekookte schorseneren krijgen iets meligs.