vrijdag 28 december 2012

Gebakken pastinaak met gember

Lekker pittig groentegerecht. Eens een andere manier om pastinaak klaar te maken. Aardappelpuree, een groentenburger met een kruidig yoghurtsausje maken het helemaal af. Maar probeer het zeker ook eens met een stukje vis!



Ingrediënten
600 g pastinaak
4 el olijfolie
1 citroen, geraspte schil en sap
2 cm gember, fijngesneden
peper
zout
3 el koriander, fijngehakt

Bereiding
  • Verwarm de oven voor op 180°C
  • Schrob de  pastinaken schoon en schil eventueel met een dunschiller en verwijder bruine plekken. Snij grote exemplaren in de lengte in 2 of 4.
  • Stoom de pastinaak beetgaar.
  • Schik de pastinaak in een ovenschaal.
  • Meng in een kommetje de olie, het citroensap, gember en de geraspte citroenschil. Kruid met peper en zout. Giet dit mengsel over de pastinaken in de ovenschaal.
  • Laat  35 minuten garen in de oven.
  • Bestrooi voor het serveren met de verse koriander.

maandag 24 december 2012

Pastinaakgratin



Een lekker wintersgerecht met een groente die bitter weinig gekend en gebruikt wordt. Lekker met quinoa gekookt in een groentenbouillon maar ook niet te versmaden bij witte vis.



Ingrediënten
1 kg pastinaak
125 g boter
250 g champignons, in plakjes
1 1/2 - 2 dl (soja)room
zout, peper, geraspte nootmuskaat
3 gehoopte el Parmezaan, geraspt

Bereiding
  • Was de pastinaak grondig, verwijder bruine vlekjes (schillen hoeft niet echt) en snij hem in blokjes van ruim 1 cm. Kook in gezouten water tot ze bijna gaar zijn. Laat ze uitlekken en doe ze met de helft van de boter terug in de pan. Zet een deksel op de pan en laat ze op een laag vuurtje verder gaarstoven; roer af en toe. Kruid met wat geraspte nootmuskaat.
  • Fruit de champignons in de helft van de resterende boter, eerst op een laag vuur en dan op wat hoger vuur om het vrijgekomen vocht voor het grootste deel te laten verdampen.
  • Roer de room erdoor en kruid naar smaak met peper en zout.
  • Leg de blokjes pastinaak in een gratinschaal en giet het champignon-roommengsel erover.
  • Eindig met de geraspte parmezaan.
  • Zet de schaal onder de grill voor een bruin korstje, laat het niet te snel gaan zodat het hele gerecht borrelt en goudbruin is.

naar een recept uit 'Groentkookboek' van Jane Grigson

donderdag 20 december 2012

Rodebiet-wortel-pastinaak crumble

Een gerecht ontdekt op vakantie en dankzij de wortelgroenten uitstekend geschikt voor een koude winterdag.
Heel lekker met in een uitje gestoofde erwtjes en een plattekaassausje met bieslook en peterselie. Eventueel kan je er nog een witloof-veldsla slaatje aan toevoegen.

Ingrediënten
1 rode biet
4 wortelen
1 grote of 2 kleine pastinaken
4 el olijfolie
2 el balsamico
peper, zout
1 kl marjolein
2 el sesamzaadjes, eventueel droog geroosterd

Voor de crumble
150 g boter
200 g hazelnoten, tot poeder gemalen
50 g bloem
50 g amandelmeel
1/2 kl zout
zwarte peper
1 tl tijm
1 tl rozemarijn
1 tl oregano

Bereiding
  • Doe alle ingrediënten voor de crumble bij elkaar en kneed tot een brokkelig deeg. Zet dit deeg een halfuur in de koelkast.
  • Kook de biet in haar geheel beetgaar, schil en snij in blokjes. Meng de lauwe biet met 2 el olijfolie, de balsamico en de marjolein.
  • Snij de wortelen en de pastinaken in grove stukken en stoom beetgaar. Meng ze vervolgens met de overige  2 el olijfolie en strooi de sesamzaadjes erdoor.
  • Verwarm de oven voor op 180°C.
  • Schik de rode biet op de bodem van een ovenschaal en verdeel het wortel-pastinaak mengsel eroverheen. Verkruimel het deeg over de groenten zodat deze min of meer bedekt zijn.
  • Bak het geheel in de oven voor 45 minuten.
Tip: als je de boter vervangt door 7-10 el olijfolie is dit recept ook geschikt voor mensen met een lactose-intolerantie of MS-patiënten.

maandag 17 december 2012

Pastinaak

De pastinaak behoort samen met een aantal andere groenten waaronder de aardpeer, boerenkool, postelein en de schorseneer tot de vergeten groenten.
Ze staat ook bekend als de witte wortel omwille van haar crèmekleurige schil en heeft een zoete licht anijsachtige smaak. Vanuit het Middellandse zeegebied is ze samen met de Romeinen in onze streken bekend geraakt. Oorspronkelijk had de pastinaak de grootte van een gewone wortel maar in koudere gebieden gedijt ze heel goed en wordt ze groter en dikker, tot wel 20 cm lang. Voor de opkomst van de aardappel was ze in onze streken een volks basisvoedsel maar tegen het einde van de zestiende eeuw was ze gedegradeerd tot veevoer; men vond niets 'verfijnder van smaak, welriekender dan het vlees van jonge varkens, gevoed met pastinaak en geroosterd met een vulling van mooie kruiden' (in Italië krijgen varkens die bestemd zijn voor prosciutto crudo nog steeds pastinaak te eten en wat is er verfijnder en welriekender dan Parma-ham?).
Middeleeuwse dokters schreven diverse goede eigenschappen toe aan pastinaak. Ze hielden adders op afstand, ze waren goed tegen kiespijn, ze werkten als afrodisiacum, ze hielpen tegen gezwollen testikels, ze werden gegeten tegen maagpijn en melk waarin pastinaak was gekookt werd als medicijn tegen dysenterie gegeven.
Pastinaak is rijk aan mineralen en vezels. Ze gaan maagkramp tegen en zijn vochtafdrijvend.

Pastinaak is te koop vanaf oktober tot maart. Let erop dat de wortels stevig zijn en geen bruine vlekken vertonen. Je bewaart ze best op een koele plaats of in de groentenla van de koelkast.

Je kan pastinaken rauw eten maar ook gestoomd of gekookt en zelfs gebakken zijn ze erg lekker.



donderdag 13 december 2012

Curry: heerlijker dan je vermoedt!!


Curry is een algemene benaming die vooral in de westerse landen gebruikt wordt om een grote variatie aan gerechten uit India, Pakistan, Bangladesh, Sri Lanka, Thailand of andere landen uit Zuid-Oost Azië te benoemen.
Het typische van curry’s is dat ze allemaal gebruik maken van min of meer complexe combinaties van specerijen en kruiden waarbij er altijd wel hete chilipepertjes of cayennepeper in zit  maar ook heel vaak kurkuma. Andere namen voor kurkuma zijn geelwortel, koenjit, haldi,... Het wordt ook wel eens ‘Indische saffraan’ genoemd omdat het omwille van zijn kleur vaak gebruikt wordt ter vervanging van het prijzige saffraan.
Kurkuma  is meerjarige kruidachtige plant die familie is van gember. Geelwortel komt oorspronkelijk voor in tropisch Zuid-Azië. Om goed te groeien heeft deze plant nood aan temperaturen tussen 20 en 30°C en een aanzienlijke hoeveelheid water. De wortels worden jaarlijks geoogst en worden ook gebruikt voor de vermeerdering van de plant.
Kurkuma wordt meestal in gedroogde vorm gebruikt. Hiervoor worden de knollen verschillende uren gekookt en vervolgens gedroogd in hete ovens. Tenslotte worden ze vermalen tot het diep oranje-geel poeder dat veelvuldig in curries en andere Zuid-Aziatische en Middenoosterse gerechten wordt gebruikt. Aan mosterd en pickles wordt het ook vaak toegevoegd omwille van de kleur. Het wordt omwille van zijn kleur ook wel eens gebruikt ter vervanging van het prijzige saffraan. In de middeleeuwen werd het daarom ook wel ‘Indisch Saffraan’ genoemd.
Nieuw onderzoek aan de Oregon State University heeft aangetoond dat curcumine, een stof die in kurkuma zit en zorgt voor de intense gele kleur, een kleine maar meetbare toename bewerkstelligt in het gehalte van een eiwit dat belangrijk is voor het aangeboren of niet-specifieke immuunsysteem en helpt bacteriële infecties bij mens en dier te voorkomen. Het aangeboren immuunsysteem werkt zonder antistoffen. Dit houdt in dat ons lichaam niet eerst de bacterie, virus of schimmel moet zijn tegengekomen om er tegen te vechten. Dit eiwit ‘CAMP’ (cathelicidin antimicrobial peptide) maakt daar deel van uit.

Eerder al was het geweten dat het gehalte ervan toeneemt onder invloed van vitamine D. De ontdekking van een andere manier om het gehalte van dit eiwit te beïnvloeden of te doen toenemen is wetenschappelijk interessant en opent nieuwe onderzoekspaden in voeding en geneeskunde.
Het actieve ingrediënt van kurkuma, curcumine heeft een duidelijk aardse, beetje bittere, licht pikante smaak en een mosterdachtige geur.
Alhoewel curcumine als deel van kurkuma meestal maar in kleine hoeveelheden wordt gegeten is het mogelijk dat een volgehouden consumptie gedurende een lange tijd toch bijdraagt aan de gezondheid en beschermt tegen infecties van vooral maag en darmen (Adrian Gombart, Linus Pauling Institute).

maandag 10 december 2012

Glamorgan-worstjes met een tomatensausje

Glamorgan worstjes zijn vegetarische worstjes op basis van brood en kaas. Oosrponkelijk komen ze uit Glamorgan, een graafschap in Wales. Ze waren en zijn goedkoper dan vleesworsten en worden daarom ook wel eens  'arme mensen eten' genoemd.
Vandaag is het gewoon een heel erg lekker alternatief voor wie eens wat anders wil dan gewone worst of voor wie uitgekeken is op de traditionele vleesvervangers zoals tofu, tempé, quorn,....

De hoeveelheden zijn zoals altijd voldoende voor 4 personen.

Ingrediënten
Voor de worstjes
225 g cheddar, geraspt
200 g vers wit broodkruim, uit elkaar getrokken in kleine plukjes
1 ui
1.5 kl dijonmosterd
2 el peterselie, gehakt
1 kl tijm
2 eiren
bloem
4-5 el olijfolie

Voor de saus
1 el olijfolie
1 dikke ui, in dunne halve ringen
2 el tomatenpuree of tomatentapenade
500 ml groentebouillon

Bereiding
Verhit voor de saus, de loie in een pan op laag vuur, bak de uiringen tot ze zacht zijn.
Voeg de tomatenpuree en groentebouillon toe en breng aan de kook.
Verlaag het vuur en laat 15-25 minuten zachtjes koken.
Breng op smaak met peper en zout.

Doe kaas, broodkruim, ui, mosterd en kruiden in een kom en meng goed. Dit gaat het best gewoon met je handen. Breng op smaak met peper en zout. Voeg de twee eieren toe en kneed tot een deeg.
Vorm met je handen 10-12 worstjes.
Doe wat bloem in een bord en rol elk van de worstjes door de bloem.
Verhit de olie in een pan op middelhoog vuur en bak de worstjes aan alle kanten bruin.

Serveer met de saus, aardappelpuree en spruitjes.

woensdag 28 november 2012

Wat eten we vandaag?



Een  dilemma waar iedere alleseter of omnivoor en dus ook wij mensen dagelijks mee te maken hebben.

Een koalabeer die alleen eucalyptusbladeren lekker vindt of een pandabeer die uitsluitend voor bamboe gaat, hebben dit probleem niet.

De culinaire voorkeuren van koala en panda zitten voorgeprogrammeerd in hun genen. Bij  ons omnivoren daarentegen moet een grote hoeveelheid hersencapaciteit en tijd besteed worden aan het uitzoeken wat de ‘veilige’ mogelijkheden zijn die de natuur ons biedt. Daarbij vertrouwen we op ons grote herkenningsvermogen en geheugen om ons verre te houden van vergif en te leiden naar voedzame planten.  Onze smaakpapillen zijn hierbij ook een grote hulp en steun. Ze geven ons een voorkeur voor zoet (koolhydraat-energie in de natuur) en een afkeur voor bitter want zo smaken veel van de toxische alkaloïden die door planten geproduceerd worden. Ons aangeboren gevoel van afkeer houdt ons tevens weg van dingen die ons ziek zouden kunnen maken zoals rot vlees.

Daarnaast hebben we als mens natuurlijk het onmeetbare voordeel van ‘cultuur’; het pakhuis van alle ervaringen en opgestapelde wijsheid van ontelbare ‘proevers’ voor ons. Onze cultuur bepaalt de regels voor verstandig eten via een ingewikkelde structuur van taboes, rituelen,  manieren, culinaire tradities zodat we niet iedere maaltijd weer met dit dilemma geconfronteerd worden.
In deze moderne tijden echter worden we geconfronteerd met een heel gamma van voedingsproducten waar onze cultuur ook geen blijf mee weet en worden we weer vaker dan vroeger, dan 50 jaar geleden, geconfronteerd met het dilemma van onze voedselkeuze. 


  • Wordt het de bio-appel of de conventioneel geteelde?En als we de bio kiezen, gaan we dan voor de lokale of de geïmporteerde?
  • De wilde vis of de geteelde?
  •  De transvetten, de boter of de ‘niet boter’?
  • Word ik vegetariër of niet? En als ik een vegetariër word, kies ik dan voor lacto-vegetariër of veganist?

Wanneer we een verpakking in het grootwarenhuis vastnemen kunnen we niet meer vertrouwen op onze zintuigen of onze culinaire cultuur als we de ingrediëntenlijst op de etiketten uitpluizen en dingen tegenkomen als ‘geen transvetten’, ‘vrije uitloop’, ‘natuurlijk grill-aroma’, ‘TBHQ’, ‘Xanthaan gom’, etc. waarvan we de betekenis niet of maar half begrijpen. Wat is dit eigenlijk en waar komen ze vandaan?

Zoals ieder levend wezen op aarde maken mensen deel uit van een voedselketen. Onze plaats in die voedselketen bepaalt in grote mate welk soort wezen we zijn. Het feit dat we omnivoren zijn, heeft ons in grote mate gevormd zowel lichamelijk (we hebben kaken en tanden aangepast aan een bestaan als omnivoor, geschikt voor zowel scheuren als malen) en onze ziel. Ons grote vermogen tot observatie en memorisatie, alsook onze nieuwsgierigheid en experimenteel standpunt ten opzichte van de natuurlijke wereld hebben veel te danken aan ons ‘omnivoor-zijn’. Dit geldt ook voor de verschillende aanpassingen die we hebben ontwikkeld om de verdedigingsmechanismen van andere wezens te overwinnen zodat we ze kunnen eten zoals jachttechnieken, koken met vuur.
Een aantal filosofen argumenteren dat het juist dit ‘onbepaalde’ van de menselijke eetlust verantwoordelijk is voor zowel onze wreedheid als voor onze beschaving want een wezen dat zich kan voorstellen dat het om het even wat kan eten (inclusief andere mensen) heeft nood aan ethische regels, manieren en  rituelen.
We zijn niet alleen wat we eten, maar ook hoe we eten.

In tegenstelling tot andere ‘eters’ zijn we in staat om op een aanzienlijke manier de voedselketens waarvan we afhankelijk zijn te wijzigen met behulp van revolutionaire technologieën zoals koken met vuur, jagen met werktuigen, landbouw en voedselbewaring.
Door het koken werden een heel aantal planten en dieren beter verteerbaar en werden een aantal chemische verdedigingsmechanismen van andere species overbrugd.
Landbouw vergrootte de populatie van een aantal favoriete voedselsoorten en daarmee ook onze eigen soort.

Recent laat de industrie ons toe om de menselijke voedselketen opnieuw uit te vinden van chemische vruchtbaarheid van de bodem tot de microgolfbare kom soep die in een komhouder van een auto past.

In ‘The omnivore’s dilemma’ (spijtig genoeg niet vertaald) gaat Michael Pollan dieper in op de drie belangrijkste voedselketens die ons vandaag van voedsel voorzien: de industriële, de biologische en deze van de jager-verzamelaar. Alhoewel ze verschillend zijn doen de drie voedselketens min of meer hetzelfde namelijk : ons door middel van wat we eten verbinden met de vruchtbaarheid van de aarde en de energie van de zon.

Elk van de drie delen van het boek is toegespitst op één van bovenstaande voedselketens en volgt ze van begin tot einde (van een plant of groep planten die caloriën fotosynthetiseren tot een avondmaaltijd) te beginnen met de industriële voedselketen waar maïs gevolgd wordt tot ze als een biefstuk op je bord ligt.

In het tweede deel volgt hij een weiland met verschillende grassoorten tot een zelfde biefstuk en een kip op je bord. Daarnaast gaat hij in dit tweede deel ook kijken naar wat hij noemt het ‘industrieel biologische’ waar op grote schaal maar wel op biologische wijze geteeld wordt zonder dat dit noodzakelijk ook ecologisch is. Denken we hierbij bijvoorbeeld aan het biologische lamsvlees dat vanuit Nieuw-Zeeland in onze grootwarenhuizen te koop is.

Het laatste deel grijpt terug naar de ‘jager-verzamelaar’ voedselketen. In onze huidige maatschappij rest daarvan de jacht en de visvangst maar ook het verzamelen van bijvoorbeeld wilde bessen, paddestoelen enz.

Het boek is vooral toegespitst op de Amerikaanse situatie maar kan voor grote delen getransponeerd worden naar de Europese.

Een echte aanrader voor wie wat meer wil weten over het waar en hoe van ons voedsel.

maandag 19 november 2012

Auberginerolletjes met geitenkaas

Op vakantie in Asturia (Spanje) kregen we dit voorgeschoteld in eco-hotel Posada del Valle.
Terug thuis probeerde ik het na te maken en dit is mijn versie van dit overheerlijke voorgerechtje. Je kan het ook als bijgerecht serveren bij een vegetarische maaltijd. Het past bijvoorbeeld heel goed bij een 'pommes voisin' en gebakken wortelgewassen met tijm en rozemarijn bestrooid met geroosterd sesamzaad.

Ingrediënten

2 middelgrote aubergines, in de lengte in schijven van 2-3 mm dik gesneden
250 g verse geitenkaas
4 el kwark
4 el zure room
2-3 el volle melk eventueel
peper
kruidenzout
een 1/2 bakje gemarineerde tomaatjes
olijfolie

Bereiding
  • Warm een grote braadpan op. Giet er als ze heet is een mm olijfolie in en schik er zoveel aubergineschijven in tot ze vol ligt. Laat bakken tot de onderkant bruin begint te worden. Draai om en bak tot ook die kant wat bruinverkleurd.
  • Neem de schijven uit de pan en laat uitlekken en afkoelen op keukenpapier. Bak de overige aubergineschijven op dezelfde manier.
  • Meng de geitenkaas, kwark, zure room tot een smeuïge massa. Het mag niet vloeibaar zijn maar het mengsel moet toch homogeen geroerd kunnen worden. Als het te brokkelig wordt, voeg je nog enkele el melk toe. Kruid met peper en kruidenzout.
  • Leg op een uiteinde van een aubergineschijf een goede eetlepel van het geitenkaasmengsel en rol op.
  • Leg op een serveerschaal. Herhaal voor alle aubergineschijven.
  • Snij de gemarineerde tomaatjes in kleinere stukjes en drapeer deze rond de aubergineschijven.



maandag 8 oktober 2012

'Gepelde bananen' Euh pardon??

In Oostenrijk was de warenhuisketen Billa op het lumineuze idee gekomen om, je houdt het niet voor mogelijk, 'gepelde' bananen te verkopen.

Kun je het je voorstellen? Het fruit in de handigste natuurlijke verpakking (hoeft niet eerst gewassen te worden, geen mesje nodig, gewoon pakken, pellen en opeten) wilden ze nu gepeld, in plastiken schaaltjes met plastiekfolie eroverheen verkopen. Daar zaten we als consument toch echt niet op te wachten.
Gelukkig waren de Oostenrijkse consumenten alert genoeg om een storm van kritiek richting Billa te mobiliseren. Het zijn dus gelukkig geen blijvertjes.

Je moet je  natuurlijk afvragen hoe een  grootwarenhuis eigenlijk op het idee komt. Wat is hier in 's hemelsnaam de toegevoegde waarde van?
Vermoedelijk is de toegevoegde waarde vooral in 'geld' uit te drukken voor het grootwarenhuis zelf. Gepelde bananen zijn per kilo zeker een stuk duurder dan de smakelijkere ongepelde. Je gaat als consument ook meer bananen kopen, want je kan zo al zien dat van de 3 of 4 bananen per verpakking er toch minstens 1 richting vuilnisbak zal verdwijnen omdat de verpakking al te lang open is. In het beste geval kan je nog zeggen dat ze hiermee het eten van bananen willen stimuleren omdat je je verplicht voelt alle bananan op te eten eens de verpakking open is (grapje). Hopen ze misschien op een familiaal banaanmoment of zo?
En waarom zou je een banaan, met haar eigen handige biologisch afbreekbare verpakking in de meest milieuonvriendelijke plastieken verpakking gaan verkopen om nog maar te zwijgen van alle ftalaten in de folie die rechtstreeks in contact komen met het bananenvlees als het niet weeral vooral om het geld te doen was.

De consument komt er alleen maar bekaaid van af. Een gepelde banaan verliest in een ijltempo haar vitaminen en anti-oxidanten. Je wilt daarenboven niet weten wat ze er overheen hebben moeten verstuiven of in welk badje ze hebben gelegen om ze er smakelijk wit te laten blijven uitzien. We weten immers allemaal hoe snel een gepelde banaan bruin wordt.

Trouwens, heb je ook al de ingevroren, gekookte witte rijst ontdekt in je grootwarenhuis?? En heb je ook eens naar het prijskaartje gekeken? En mocht het je interessant lijken, denk dan eerst eens aan de de milieuimpact wat energie betreft? Voor mij hoort die rijst alvast in dezelfde categorie als bovenstaande 'gepelde banaan'.

donderdag 4 oktober 2012

Is bio nu beter of niet?

In de IHT verscheen weer maar eens een artikel over een studie, deze keer van de Stanford University, waarin men wil aantonen dat er geen verschil in voedingswaarde is tussen biogeteelde groente en fruit en hun conventioneel geteelde varianten. Ze zouden ook niet minder besmet zijn met gevaarlijke bacteriën zoals E. coli. Ook bio-vlees moest eraan geloven: het is niet beter voor de gezondheid alhoewel de kans dat ze besmet zijn met antibiotica resistente bacteriën minder groot is. Conventioneel geteelde groenten en fruit bevatten dan wel pesticiden residues maar de waarden liggen altijd onder de veiligheidswaarden. Voor wie het betreffende artikel wil lezen: Doubts on value of organic food.


Als ik dergelijke artikels lees, is mijn eerste vraag altijd: wie heeft de studie gefinancieerd? Te meer daar er altijd ook studies te vinden zijn die het volledig tegengestelde beweren.
Blijkt dat Stanford University zeer nauwe contacten onderhoud met onder andere Monsanto en Cargill. Bedrijven die er alle belang bij hebben om pesticiden en dergelijke te blijven verkopen.

Een interessante commentaar op bovenstaand artikel vind je hier en hier.

maandag 10 september 2012

Groentetaarten à go-go

Dat is het onderwerp van de volgende kookworkshop die doorgaat op 15 september 2012 bij LaRiposa in Veltem-Beisem.

Groentetaarten zijn een dankbaar gerecht want je kan er zowat alle groenten voor gebruiken. Daardoor kan je ze in alle seizoenen serveren. Ze zijn ook handig om groenterestjes te verwerken.
Tijdens deze workshop maken we niet alleen zelf deeg (wat echt veel eenvoudiger is dan het lijkt), maar gebruiken we ook een aantal reeds klaargemaakte degen zoals het  flinterdunne filodeeg. En dat deeg vullen we dan met de heerlijkste vullingen.
We serveren ze met een grote salade en eindigen met een klein dessertje – een taartje natuurlijk!
Voor inschrijvingen kan je terecht op de website van La Riposa .

vrijdag 7 september 2012

Sfeer bepaalt de hoeveelheid eten

 Deze week in de krant gelezen:

Een ongewone studie vond een verband tussen de 'sfeer' van fast-food restaurants en de hoeveelheid voedsel die klanten eten.
De onderzoekers pasten een ruimte van zo'n restaurant in Illinois aan. Ze zorgden voor indirecte verlichting, zachte muziek, witte tafelkleden tot zelfs voor kaarsen op de tafels.

Deze ruimte was geïsoleerd zodat de luide muziek en felle verlichting van het gedeelte met standaard interieur er niet kon doordringen.
Slechts één ding bleef hetzelfde namelijk het 'menu'.

De studie, vorige maand gepubliceerd in het tijdschrift 'Psychological Reports', stelde vast dat de voedselkeuze van beide groepen niet verschilde. In de stillere ruimte werd er echter gemiddeld 4.7% meer tijd gespendeerd aan het opeten en er werd ook minder gegeten - 86 procent van het eten op hun bord tegen 95 procent in het gewone restaurant.
In stille gedeelte werden er gemiddeld 775.3 calorieën geconsumeerd tegen 949.2 in het standaard interieur terwijl uit vragenlijsten blijkt dat mensen die gebruik maakten van het stillere deel van het restaurant het voedsel hoger waardeerden.

(uit IHT, woensdag 5 september 2012)

Waarom verbaast me dit nu niet? Het lijkt me vrij logisch dat je een fel verlichte ruimte met loeiharde muziek zo snel mogelijk wil verlaten. In een restaurant heeft dat dan voor gevolg dat je sneller gaat eten wat dan op zijn beurt weer betekent dat je meer gaat eten omdat je verzadigingsgevoel pas in werking treedt na ongeveer 20 minuten. Als je sneller eet, proef je ook minder wat je eet. In dat opzicht verbaast het me dan weer wel dat diegenen in de stille ruimte het eten van deze fast-food tent hoger waardeerden dan diegenen die het opaten in het standaard interieur. Misschien lag dat niet zo zeer aan het eten op zich maar aan de verhoogde gezelligheid.

Image: FreeDigitalPhotos.net

donderdag 9 augustus 2012

Gazpacho

Op warme zomerdagen is er niets lekkerder dan deze lekkere koele en traditionele gazpacho.

Voor een aantal mensen is komkommer moeilijk te verteren. Je kan de komkommer er helemaal op het einde aan toevoegen nadat je er een portie voor de gevoelige onder je eters hebt uitgeschept. Vooral om die reden heb ik er wat selder aan toegevoegd zodat de smaak niet te eentonig tomaat-paprika wordt.

Maak de soep niet te lang op voorhand zodat je zoveel mogelijk van de vitaminen, anti-oxidanten en andere gezonde stoffen bewaart. Om ze toch koel te serveren leg je daarom best de groenten die je gaat gebruiken in de koelkast voor je ze verwerkt.

Ingrediënten 
450 g tomaten, gepeld en in stukjes
1 gele paprika, 2/3 de in stukjes, 1/3 de apart houden
1 rode paprika, in stukjes
1 komkommer, geschild en in stukken
1 snede oud brood zonder korst, geweekt in water en uitgewrongen
4 groene uitjes, groen en wit apart
2 takjes groene selder
2 el witte of rode wijnazijn of balsamico
2 tenen knoflook, gehakt
½ tl cayennepeper
½ tl gemalen komijn
Kruidenzout en versgemalen zwarte peper
3 el olijfolie

Bereiding
Doe alle ingrediënten behalve 1/3 gele paprika en het groen van de uitjes in een blender. Terwijl de motor loopt, de olijfolie er met een dun straaltje aan toevoegen.
Snij de gele paprika en het groen van de uitjes in kleine stukjes garneer hiermee de soep als ze uitgeschept is. Andere garnering: in stukjes gehakte hazelnoot, enkele extra druppels olijfolie.

Tip: Ik vond geen gele paprika maar je kan deze perfect vervangen door een groen exemplaar.

donderdag 2 augustus 2012

Notenkoekjes

Dit recept komt uit een kookboek dat ik hier ook al eens besproken heb met name 'Vegetarisch genieten' van Miki Duerinckx & Kristin Leybaert.
Je kan de verhoudingen van de noten en het soort noot naar hartelust variëren als je in totaal maar ongeveer 250 g noten hebt.
Persoonlijk geef ik hier het liefst een plattekaas- of yoghurtkruidensausje bij omdat de koekjes op zich redelijk droog zijn. Ervaring leert dat de meeste mensen toch verhangen blijven aan wat saus.

Ingrediënten

100 g hazelnoten (probeer eens geroosterde, ze geven net dat beetje extra smaak)
100 g cashewnoten
50 g walnoten
1 ui
50 g wortel
75 g broodkruim of naar behoefte
2 eieren
sap van 1/2 citroen
1 kl marjolein of oregano
1 kl tijm
peper en zout

Bereiding

Maal de noten, pel en snipper de ui, rasp de wortel.
Vermeng alle ingrediënten behalve het broodkruim en de olie. Voeg er dan pas het broodkruim aan toe. De massa moet nog wat vochtig zijn zodat je platte koekjes ter grootte van kleine hamburgers kan maken. Laat het mengsel ongeveer een half uurtje staan voor je er koekjes van rolt. Ze blijven dan beter aan elkaar plakken. Als je ze daarna nog een halfuurtje in de koelkast zet voor het bakken, kunnen ze niet meer stuk.
Bak op een laag vuur ongeveer 8 min aan elke kant in wat olijfolie.

Tip: bij gebrek aan marjolein en tijm kan je deze kruiden ook vervangen door 2 kl provençaalse kruiden.

dinsdag 31 juli 2012

Courgette-komkommersoep met pijnboompittensaus

Dit is een recept uit 'Het pure eten van Raw Food' van Anna de Leeuw en Helen Poolman, uitgeprobeerd en losgelaten op eters die geen raw foodies zijn maar die niet enthousiaster hadden kunnen reageren. Een echte aanrader dus, zeker als je eens iets anders wil dan weer maar eens een slaatje.

De ingrediënten zijn zoals altijd voldoende voor 4 personen.

Ingrediënten

1 courgette
2 komkommers
2 el limoensap
1/2 tl zout
1 el pijnboompitten

Voor de pijnboompittensaus
1/2 kop pijnboompitten
2 el olijfolie
2 el limoensap
1/4 tl zout
1/4 kop water

Voor het opdienen
1/2 rode paprika
1/2 kleine venkelknol
1 kleine wortel
2 lenteuitjes
een paar takjes verse dragon

Bereiding
Pers de courgette en 1 komkommer door de sapcentrifuge. Giet het sap in een blender en maal het met de overige ingrediënten tot een soep.
Maal alle ingrediënten voor de pijnboompittensaus in de blender tot een romige saus en giet in een kommetje.
Snij de paprika, venkel en wortel in zeer fijne julienne en de lenteuitjes in dunne ringetjes. Knip de dragon fijn.
Verdeel de soep over de kommen. Versier met de groentenjulienne, de uiringetjes en de dragon. Drapeer de pijnboompittensaus eromheen en doe er eventueel nog een streepje olijfolie bij.
Zet de rest van de pijnboompittensaus op tafel zodat iedereen naar behoefte hiervan kan bijnemen.

Ik kan je verzekeren dat er geen druppel van de saus overblijft!!

zondag 29 juli 2012

Raw Food

Naar aanleiding van een vraag om 'Raw food' klaar te maken, stootte ik in de bib op dit boek van Anna de Leeuw en Helen Poolman. 

Er wordt duidelijk in uitgelegd wat er onder raw food verstaan wordt en hoe je dit kan integreren in je eigen voedingspatroon.
Zoals bij alle voedignssystemen kan je er de volle 100% voor gaan en alleen nog raw food tot je nemen, je kan je beperken tot 1 maaltijd per dag, tot slechts enkele maaltijden per week of zelfs maar 1 raw food gerecht per maaltijd. De echte raw foodies, diegenen die er voor de volle 100% voor gaan, rijzen de haren waarschijnlijk ten bergen bij de andere opties maar het is niet iedereen gegeven om volledig op raw food over te schakelen. Je moet er immers rekening mee houden dat je een heel pak kilo's verliest als je dit dieet volgens de letter volgt.

Raw Food betekent dat geen enkel voedingsmiddel verwarmd wordt boven de 40-45°C. Er valt dan al heel wat dagdagelijkse voeding weg zoals brood, pasta's, gepasteuriseerde of UHT melk, enz.

Om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken, zijn er ook heel wat verschillende strekkingen onder de raw foodies. De echte echte volgen een quasi veganistisch dieet, quasi omdat honing bijvoorbeeld wel mag. Anderen vinden dat rauwmelkse kazen wel kunnen en weer anderen vinden dat af en toe een stukje rauwe vis of rauw vlees moet kunnen.

Gezien niets verhit mag worden boven de 45°C en liefst zelfs niet boven de 40°C wordt er veel gewerkt met een dehydrator, een toestel dat ervoor zorgt dat voedsel gedroogd wordt maar waarbij alle vitamines en enzymen intact blijven. Op deze manier slaagt men erin iets te maken wat op pannekoekjes of koekjes lijkt om te serveren bij de groentengerechten. Een goede sapcentrifuge mag ook niet aan je uitrusting ontbreken en handig is een spiral slicer om spagetti-achtige slierten te draaien van je groenten zoals op de cover van het boek te zien is voor courgette. En natuurlijk heb je ook een goede blender nodig om gladde en romige sausjes van noten en dergelijke te maken.
Met al deze hulpmiddelen slaag je erin om mooie en smakelijke gerechten klaar te maken.
Niettemin met de gewone huis- en kooktoestellen raak je al een heel eind.

Voor wie graag eens iets nieuws probeert en geïnteresseerd is in gezonde voeding is dit een zeer inspirerende keuken en is dit kookboek een echt hebbeding. Ten zeerste aanbevolen.

donderdag 26 juli 2012

Quinoa salade

Je kan dit maken als voorgerecht of als een frisse lunch voor een warme zomerdag, ook handig om mee te nemen op een picknick of gewoon voor onderweg.
De ingrediënten zijn voldoende voor een lunch voor 4 personen of voor een voorgerecht voor 8 personen.
Garam masala is een currymengeling die je zowel in koude als warme gerechten kan gebruiken. Het is te koop in Oosterse winkels en in sommige grootwarenhuizen. Eventueel kan je het vervangen door gewone currypoeder. Begin dan met 1 kl omdat dit vaak sterker doorsmaakt.

Ingrediënten

1 kopje quinoa
2 kopjes water
1 el groentenbouillonpoeder
4 lenteuitjes in dunne ringen
4 el fijngehakte bladpeterselie
4-6 verse tomaten (afhankelijk van de dikte of naar smaak)
2 afgestreken kl garam masala
kruidenzout
peper uit de molen

Voor de dressing
sap van 1 citroen
1 el balsamico azijn
2.5 keer zoveel olijfolie als citroensap
peper
kruidenzout

Bereiding

Kook de quinoa 15 tot 20 minuten op een laag vuur (niet roeren) en laat hem afkoelen.
Snij de tomaten in vier, verwijder het kroontje en de zaadjes. Snij het resterende deel in kleine blokjes.
Maak de afgekoelde quinoa los met een vork en meng met de tomaat, peterselie, lenteuitjes en de garam masala.
Maak de dressing door alle ingrediënten ervoor in een bokaaltje door elkaar te schudden en giet dit over de salade. Meng goed.
Proef en kruid eventueel bij met peper en kruidenzout.

Tip: Je kan dit sereveren op een bedje van groene sla.

vrijdag 13 juli 2012

'Provençaals' gevulde courgetten

Kogelronde courgetten: ze smaken net hetzelfde als de langwerpige exemplaren maar ze zien er wel veel mooier uit.

Deze keer met een vulling zonder vlees. De kunst bestaat erin alles zo fijn mogelijk te snijden. Een deel van de vulling wordt vooraf even gestoofd vervolgens met de rest vermengd.

Zelf gebruik ik nooit paneermeel maar maal ik in de keukenrobot wat oud brood fijn. Het is handig om hier altijd een voorraadje klaar van te hebben.

Het recept is zoals altijd voldoende voor vier personen.

Ingrediënten
4 ronde courgetten
2 el olijfolie
1 middelgrote uit, fijn gesnipperd
1 teentje knoflook, fijn gesnipperd
1/2 rode paprika, in kleine stukjes gesneden
1 volle tl tijm
8 zwarte olijven, zonder pit en in kleine stukjes gesneden
4 el peterselie, fijngehakt
1 gehoopte el broodkruim of paneermeel
12 Braziliaanse noten, fijngemalen
2 handvol cashewnoten, fijngemalen
5 gehoopte el geraspte parmezaan
peper
zout

Bereiding
Snij het hoedje van de courgetten en hol ze uit (ook het hoedje) met een bolletjeslepel. Hak dit binnenste zeer fijn. Je kan dit in een blender doen met de pulseerknop of gewoon met een mes.
Stoom de uitgeholde courgetten met de opening naar beneden 10-15 min in een stoommandje en laat ze afkoelen.
Stoof ondertussen de ui en de knoflook in de olijfolie. Op het moment dat de ui glazig is voeg je de paprika en de tijm toe. Na 5 minuten het fijngesneden binnenste van de courgette en de olijven. Na nog eens 5 minuten van het vuur halen en eventjes laten afkoelen. Kruid bij met peper en zout naar smaak.
Meng in een andere kom de gemalen noten met het broodkruim, de parmezaan en de peterselie. Doe er vervolgens het ui-groentemengsel bij en meng goed.
Verwarm de oven voor op 180°C.
Vul de courgetten, zet het hoedje er terug bovenop en laat 25-30 minuten verder garen in de oven.

Tip: lekker met volle rijst en een rode paprikasaus waar je wat in blokjes gesneden knolselder hebt aan toegevoegd.

woensdag 2 mei 2012

Kookworkshop Indisch Veggie 5 mei 2012

Hou je van nieuwe en exotische smaken? Wil je je vegetarisch repertorium uitbreiden, gewoon iets nieuws proberen of je culinaire grenzen verleggen?
Dan is de Indische keuken 'the place to be'. Op een subcontinent waar een derde van de bevolking vegetariër is, kan het bijna niet anders dat de gerechten veelzijdig, vol met smaak en creatief zijn. Vegetarisch betekent in dit geval lacto-vegetarisch dus zonder vlees of vis maar wel met zuivelproducten en eieren.
Indiërs aperitieven normaal niet, wij doen dat wel maar dan met een Indisch hapje. We sluiten de avond af met een passend dessert.
Naast het samen koken, krijg je ook meer uitleg over de typische Indische ingrediënten en kruiden, door welke je ze eventueel kan vervangen en waar je ze kan kopen. Laat je hier vooral niet door afschrikken: de meeste ingrediënten kan je gewoon in het grootwarenhuis terugvinden.

Van alles wat we maken, krijg je de recepten mee naar huis.

De avond eindigt met een gezellig dinner met je zelfgekookt, vegetarisch menu. Je kan eventueel voor 2 personen koken. Je nodigt dan zelf een gast uit voor het dinner.
Inschrijven kan bij Lariposa.

maandag 12 maart 2012

Ananas met fijngestampte munt

Eén van de lekkerste desserts met ananas komt uit het kookboek van Jamie Oliver 'Happy Days met the Naked Chef'.
Ananas laat zich heel goed combineren met munt. Munt heeft het voordeel dat het de gladde spieren die rond de darmen zitten, helpt ontspannen. Dit verlicht de vertering en voorkomt spasmen van de dikke darm.

Voor een dessert (of tussendoortje) voor 4 personen ga je als volgt te werk.

Ingrediënten
1 rijpe ananas (hij moet zoet ruiken en de middelste bladeren moet je er makkelijk af kunnen trekken)
4 el kristalsuiker of voor een iets gezondere versie volle rietsuiker
1 handvol verse munt (alleen de blaadjes)
Yoghurt of sojayoghurt om me te serveren

Bereiding
  • Snij onder- en bovenkant van de ananas, verdeel hem in kwarten, schil hem, verwijder de harde kern en snij de kwarten in dunne plakjes. Leg deze in laagjes op een bord en zet weg in de koelkast.
  • Doe de munt samen met de suiker in een vijzel en stamp dit tot een 'poeder'. De suiker moet helemaal de kleur van de munt krijgen.
  • Strooi deze muntsuiker over de ananas.
  • Serveer met de yoghurt.

woensdag 7 maart 2012

Ananas




Het is bijna lente maar toch nog net niet. En op deze regenachtige dag wil ik deze lekkere tropische vrucht toch even extra onder de aandacht brengen.

Oorspronkelijk kwam de ananas alleen voor in Brazilië, Bolivië en Paraguay maar momenteel zitten de grootste producenten in Zuidoost Azië met name in de Filipijnen en Thailand.

'Ananas' komt uit het Tupi, de taal van gelijknamige Braziliaanse indianenstam en betekent 'uitstekend fruit', het Spaanse 'Piña' en Engelse 'Pineapple' verwijzen naar de dennenappel waar ze wel wat van weg heeft.

De ananas is een samengestelde vrucht die bestaat uit een grote hoeveelheid besjes die samengroeien.

De vrucht is caloriearm en vezelrijk. Ze bevat veel vitamine C en mangaan wat onder andere zorgt voor gezonde botten. Daarnaast is ze ook rijk aan vitamine B1 en B6. De gele kleur van de ananas wijst op de aanwezigheid van provitamine A of betacaroteen. Dit komt onze huid ten goede.

Daarenboven bevat ananas bromelaine, een enzyme dat eiwitten helpt verteren. Het is tevens een krachtig ontstekingsremmend middel dat ontsteking en zwelling helpt verminderen.  Zo kan het helpen bij artritis, keelpijn, bij blessures en na operaties.
Het geeft tevens een boost aan ons immuunsysteem.
Bromelaine werkt ook slijmverdunnend en is dus nuttig voor mensen met bronchitis, astma of sinusproblemen.
Ananas is ook een natuurlijke bloedverdunner en verkleint de kans op trombose.

Wanneer de middelste bladeren van de ananas gemakkelijk loslaten is hij rijp. Belangrijk om weten is dat een ananas niet rijper wordt na het plukken.


Image: piyato / FreeDigitalPhotos.net

donderdag 2 februari 2012

Wortel raïta





Deze week wou ik eens een nieuwe raïta proberen met wortel, eens iets anders dan de traditionele komkommerraïta.





Ingrediënten
2 wortels, geraspt
2 cm verse gember, geraspt
200 ml yoghurt
1 tl zout
1/2 tl cayennepeper
1 el olijfolie
1 tl komijnzaad
1 tl mosterdzaad

Bereiding
  • Meng de wortels, gember, yoghurt, zout en de cayennepeper tot een smeuïge massa.
  • Verhit de olijfolie in een pan en voeg er het komijn- en mosterdzaad aan toe.
  • Doe de inhoud van de pan bij het wortelmengsel van zo gauw het mosterdzaad begint te springen en meng goed.
  • Dien onmiddellijk op.

Tip
Met sojayoghurt in plaats van gewone yoghurt is dit ook geschikt voor mensen die geen melkproducten verdragen of mogen eten.
In een afgesloten pot, kan je dit een 3-tal dagen bewaren in de koelkast.

donderdag 12 januari 2012

Een kookworkshop: niet te missen natuurlijk

De eerste kookworkshop van dit jaar gaat door op 21 januari bij LaRiposa en heeft als onderwerp:
 
Winters seizoengebonden koken: hoe zet je spruitjes, savooien, witte en rode kolen creatief in
 
Wanneer je in de winter uitsluitend volgens het seizoen wil koken dan maken kolen daar gegarandeerd deel vanuit. Tijdens deze workshop zetten we ze eens in de schijnwerpers en verdoezelen we ze niet in een stamppot of soep.
We verwerken ze tijdens deze sessie in hapjes, een slaatje en een hoofdgerecht. 
En een dessert? Wie weet!
 
Wil je meer informatie of wil je je inschrijven klik dan hier.