Ze staat ook bekend als de witte wortel omwille van haar crèmekleurige schil en heeft een zoete licht anijsachtige smaak. Vanuit het Middellandse zeegebied is ze samen met de Romeinen in onze streken bekend geraakt. Oorspronkelijk had de pastinaak de grootte van een gewone wortel maar in koudere gebieden gedijt ze heel goed en wordt ze groter en dikker, tot wel 20 cm lang. Voor de opkomst van de aardappel was ze in onze streken een volks basisvoedsel maar tegen het einde van de zestiende eeuw was ze gedegradeerd tot veevoer; men vond niets 'verfijnder van smaak, welriekender dan het vlees van jonge varkens, gevoed met pastinaak en geroosterd met een vulling van mooie kruiden' (in Italië krijgen varkens die bestemd zijn voor prosciutto crudo nog steeds pastinaak te eten en wat is er verfijnder en welriekender dan Parma-ham?).
Middeleeuwse dokters schreven diverse goede eigenschappen toe aan pastinaak. Ze hielden adders op afstand, ze waren goed tegen kiespijn, ze werkten als afrodisiacum, ze hielpen tegen gezwollen testikels, ze werden gegeten tegen maagpijn en melk waarin pastinaak was gekookt werd als medicijn tegen dysenterie gegeven.
Pastinaak is rijk aan mineralen en vezels. Ze gaan maagkramp tegen en zijn vochtafdrijvend.
Pastinaak is te koop vanaf oktober tot maart. Let erop dat de wortels stevig zijn en geen bruine vlekken vertonen. Je bewaart ze best op een koele plaats of in de groentenla van de koelkast.
Je kan pastinaken rauw eten maar ook gestoomd of gekookt en zelfs gebakken zijn ze erg lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten