Wraps met hummus, tomaat, munt, koriander en komijn

Wraps - kort voor 'opgerolde Mexicaanse pannenkoeken of tortilla's met de allerheerlijkste vulling' - zijn met hun frisse beleg een ideaal lunchgerecht.
Ze bestaan in twee vormen: tarwe- of maïstortilla's alhoewel je ze in onze contreien het gemakkelijkst in de tarweversie vindt.

Deze vegetarische versie kreeg ik laatst op mijn verjaardag door mijn dochter geserveerd. Verschrikkelijk lekker!!!

De hoeveelheden zijn voor de verandering berekend voor 2 personen.

Ingrediënten

2 wraps
2 el hummus (zelfgemaakt zie recept elders op deze blog of zelfgekocht)
6 takjes verse koriander
6 takjes munt
6 takjes peterselie
2 pruimtomaten
1 kl komijnpoeder
peper en (kruiden)zout

Bereiding

• Verwijder het steeltje van de tomaat, snij in kwarten, verwijder de zaadjes en snij het vlees in kleine blokjes.
• Doe de tomatenblokjes in een zeef, strooi er wat zout over en laat 30 minuten uitlekken.
• Verwijder de blaadjes van de koriander, munt en peterselie en hak grof.
• Doe de tomaten in een kom en meng met de komijn, peper en eventueel nog wat zout.
• Smeer de helft van de hummus op één van de wraps, verdeel de helft van de verse kruiden erover en eindig met de helft van de tomatenblokjes.
• Plooi de de vier zijkanten van de wrap naarbinnen zodat een vierkant ontstaat. 
• Rol vanaf één zijde de wrap stevig op terwijl je de inhoud en de zijkanten op hun plaats houdt. Snij hem schuin in twee en zet vast met een cocktailprikker.
• Herhaal met de tweede wrap.

Venkeltaart

Venkel in een groentetaart kom je niet zo gauw tegen.
De lichte anijssmaak komt extra tot zijn recht door de toegevoegde dille. Door te spelen met de verhouding dille/peterselie kan je zelf bepalen hoe sterk je de anijssmaak maakt. Dat betekent bijvoorbeeld dat je geen dille toevoegt  maar 3 el peterselie als je niet zo dol bent op anijs.
Lekker met een frisse groene salade.

Ingrediënten

1 rol bladerdeeg of kruimeldeeg
3 venkelknollen, in reepjes gesneden
2 el olijfolie
1 el verse dille, fijngehakt
2 el peterselie, fijngehakt
kruidenzout, peper
200 g gemalen kaas
2 eieren
2 dl zure room
1 dl room

Bereiding

• Verwarm de oven voorop 210°C.
• Ontrol het deeg en leg in een taartvorm. Prik de bodem in met een vork.
• Stoof de venkelreepjes tot ze beetgaar zijn in de olijfolie.
• Breng de venkel op smaak met de dille, peterselie, peper en zout en roer er de helft van de gemalen kaas door.
• Stort op de taartbodem.
• Klop de eieren los met de zure room en de room, kruid met peper en zout.
• Giet over de groenten.
• Strooi de andere helft van de kaas op de taart en bak 40 minuten in de voorverwarmde oven.

Venkel

Venkel is afkomstig uit Azië en kwam via Middeleeuwse handelsroutes in Europa terecht. Zowel in de Indiase geschiedenis als bij de Grieken en Romeinen werd venkel als medicijn gebruikt bij oogziekten en maag- en darmklachten. Terwijl in de Middeleeuwen venkelzaad werd gekauwd om de honger te onderdrukken tijdens de vele vroegmissen.

Vooral in Zuid-Europa in de landen rond de Middellandse zee, in het bijzonder in Italië, wordt venkel veel geteeld en is hij heel populair.

 Venkel  behoort tot de schermbloemigen, wordt  1.5 tot 2 meter hoog met in juli en augustus wijde gele schermbloemen. Andere bekende groentesoorten van dezelfde familie zijn: kervel, peterselie, wortel, selder en pastinaak. Een kruid van deze familie dat uiterlijk zeer sterk op venkel lijkt, is dille.

Venkel wordt zowel als kruid (de zaden) als als groente (de knol en de fijne groene blaadjes) gebruikt en heeft een lichte anijssmaak.  

Venkelthee, getrokken van de zaden of venkelolie, geperst uit de zaden helpen bij darmstoornissen, darmkrampen of menstruatieproblemen.

Als groente is venkel lichtverteerbaar, brengt het de ingewanden tot rust en helpt het tegen winderigheid. Het werkt ook lichtlaxerend en urineafdrijvend. Venkel bevat provitamine A, vitamine B1 en C, foliumzuur, calcium, kalium en magnesium en is rijk aan vezels.

Venkel  werkt tevens lactatiebevorderend omdat de etherische olie uit de venkelzaden een grote hoeveelheid fyto-oestrogenen bevatten onder vorm van anethol. Uit onderzoek bij proefdieren is ook aangetoond dat anethol kankertumors bestrijdt en de lever helpt bij het ontgiften. Onderzoek bij mensen is hierover nog niet gedaan.

Venkel heeft een frisse smaak. Wereldwijd worden de etherische oliën gebruikt om natuurlijke mondverfrissers of tandpasta te maken. In India is het gebruikelijk om na de maaltijd op een beetje venkel-, anijs- of komijnzaad te kauwen voor een frisse adem.

Je kan venkel zowel rauw als gekookt eten. Rauw is hij het lekkerst als je hem zeer fijn snijdt of in kleine blokjes vermengd onder een andere salade voor extra smaak. Rauwe venkel is gekend als eetlustopwekker. Als je hem kookt is hij al na 3-5 minuten beetgaar. Je kan hem natuurlijk ook stomen, stoven en vervolgens in soepen of puree verwerken.

Vermijd bij aankoop venkelknollen met bruine plekken of verrimpelde exemplaren. Deze oude knollen zijn vaak vezeliger en dus taaier. Bewaren doe je venkel in een plastieken zak in de groentela van de koelkast of op een andere donkere koele plek. Daar blijft hij ongeveer een week goed.

Risotto met rode paprika

Paprika is een groente waar je veel kanten mee op kan en dus ook in deze overheerlijke risotto. Als extra smaakmaker zit er ook rozemarijn in. De andere ingrediënten zijn de oude getrouwen voor een risotto namelijk: ui, witte wijn en parmezaan.
De kunst om een lekkere smeuïge risotto te maken, bestaat erin dat je voldoende warme bouillon gebruikt, (bijna) constant blijft roeren terwijl de rijst het vocht opneemt op een middelhoog tot laag vuur en last but not least dat je de risotto op het einde een 10-tal minuten laat rusten met het deksel op de pan zodat de rijst nog kan nazwellen en de smaken zich kunnen vermengen.

Ingrediënten (voor 4 personen)

300 g risottorijst (carnaroli, arborio of vialone)
3 rode paprika's
1 ui, gesnipperd
2 tl gedroogde rozemarijn of één takje verse rozemarijn
2 el olijfolie
30g boter
1 glas witte wijn
1.2 l groentenbouillon
40g parmezaan + extra voor op tafel

Bereiding

• Verwarm de oven voor op 175°C. Was de paprika's en leg ze onder de grill. Wanneer de schil begint te verkleuren, draai je ze een kwartslag om en zo verder tot ze helemaal geroosterd zijn. Leg ze vervolgens in een grote kom die je kan afsluiten met een deksel om ze te laten afkoelen.  Als ze voldoende afgekoeld zijn, verwijder de pel, zaadjes en zaadlijsten. Vervolgens snij je de paprika's in stukjes van ongeveer 1,5 cm². Je doet dit best op voorhand want terwijl de rijst kookt, heb je niet echt je handen vrij.
• Verwarm de groentebouillon.
• Verwarm de boter en de olijfolie in een kookpot en fruit hierin de ui tot hij glazig is samen met de rozemarijn (als je verse rozemarijn gebruikt, snij je de naaldjes eerst fijn). Voeg er vervolgens de rijst bij en laat al roerend even bakken totdat de rijst glanzend is. Doe de wijn erbij en laat de rijst al roerend het vocht absorberen.
• Vervolgens voeg je een pollepel warme bouillon bij de rijst. Roer terwijl de rijst het vocht opneemt. Als het vocht opgenomen is, voeg je telkens weer een pollepel toe totdat alle bouillon op is. Proef en voeg eventueel wat zout toe.
• Voeg de paprika en de parmezaan toe, roer en laat rusten.

Tip: lekker met een groene salade met onder andere rucola.

Kookworkshops in Italië: "Vertel ons de geheimen van jullie aroma's"

Begin december ging ik een weekje naar Bologna, een vriendin bezoeken en tegelijkertijd van de gelegenheid gebruikmakend om een paar Italiaanse kookcursussen te volgen.

En ik ben niet de enige.

In 2013 waren we met 800.000 buitenlanders van zowat over de hele wereld die in de laars, bij voorkeur in Toscane (Firenze, Siena), Umbrië, Piemonte (Langhe) en Emilia Romania (Bologna, Parma), verdeeld over 18.000 workshops voor 134 miljoen euro besteed hebben aan kookworkshops. De interesse gaat daarbij vooral naar de traditionele Italiaanse gerechten zoals pasta in al zijn vormen, brood, pizza, focaccia,...

De workshops nemen minstens een halve dag in beslag. Je kan echter ook kiezen voor een hele of enkele dagen tot een 'full imersion' die dan een 10 tot 14 dagen duurt. Het kan gaan van het proeven van lokale produkten en het bezoek van lokale wijnkelders tot het zelf koken al dan niet voorafgegaan door een bezoek aan de lokale markt om de superverse produkten zelf in te kopen. In de meeste gevallen proef je nadien ook datgene wat je zelf hebt klaargemaakt. De gemiddelde kosten voor een halve dag bedragen 75 euro, die voor een hele dag 115 euro en de 'full imersion' zelfs 1780 euro. Je hoeft ook absoluut geen Italiaans te kennen want de cursussen worden als er anderstaligen bij zijn ook in het Engels gegeven.

De eerste vijf landen van herkomst zijn:
Verenigde Staten 23,9 %
Duitsland             21,2 %
Groot Brittanië    13,3 %
Rusland                 8    %
Canada                  5,6 %
maar er zijn ook steeds meer cursisten uit Brazilië.




 62,3 % van de cursisten zijn vrouwen uit de bovenste lagen van de middenklasse en allemaal gaan ze naar huis met een pak streekgebonden producten in hun valies!!



Mijn cursussen gingen door bij La Vecchia Scuola in Bologna.

Het oorspronkelijke artikel in 'la Repubblica' vind je hier.

Spinazietaartjes

Een spinazie-idee om je vegetarische maaltijd mee op te fleuren. Ik heb er 6 afzonderlijke taartjes van gemaakt maar je kan ook 1 grote taart maken die je daarna in porties verdeeld.


Als hoofdgerecht lekker met een knolselderslaatje en aardappelen. Of als lunchgerecht met een frisse groene salade en een stukje knapperig stokbrood.

 Ingrediënten
400 g verse spinazie
100 g paneer (gemaakt van een halve liter melk en 2 el citroensap, werkwijze zie elders op deze blog) of dezelfde hoeveelheid ricotta
25 g parmezaan en wat extra om te versieren
2 eieren
1 teentje knoflook, geperst
zout, peper en nootmuskaat

Bereiding

• Breng ruim water aan de kook. Blancheer de spinazie tot hij net geslonken is. Giet door een vergiet. Laat even afkoelen en druk er zoveel mogelijk vocht uit met de hand of met de bolle kant van een lepel.
• Verwarm de oven voor op 180°C.
• Doe alle ingrediënten in een grote mengkom en meng goed door elkaar. Met de hand gaat dit het gemakkelijkst.
• Kruid met peper, een beetje zout en nootmuskaat.
• Verdeel het mengsel over 6 à 8 taartvormpjes (is afhankelijk van de grootte).
• Bak de taartjes 35 minuten in de oven (controleer met een satéstokje of ze gaar zijn).
• Haal ze uit de oven en haal ze voorzichtig uit de vormpjes.
• Strooi er een beetje parmezaan over en dien warm op.

Fytinezuur – een antinutriënt?

Fytinezuur is één van die moleculen waar heel wat onzin over neergepend wordt waardoor de gewone consument alleen maar met nog meer vragen blijft zitten. Als je er de tegenwoordige media op naleest, vind je het hele spectrum gaande van absoluut te vermijden, zeer toxisch tot bescherming biedend  tegen hart- en vaatziekten, diabetes en kanker terug.

Wat is er nu eigenlijk van aan? Want als het niet de vetten zijn, zijn het wel de suikers of de koolhydraten om niet te vergeten de eiwitten. Ze zijn allemaal al de revue gepasseerd.

Wat is fytinezuur?
Fytinezuur bevindt zich van nature in hoofdzaak in de buitenste lagen van granen, zaden, noten en peulvruchten maar alle plantaardig materiaal bevat wel een beetje fytinezuur. Voor de zaden is het de belangrijkste manier waarop fosfor opgeslagen wordt en het levert de nodige energie voor het kiemproces. En dat niet alleen, tijdens het kiemen waarbij fytinezuur afgebroken wordt door het enzyme fytase, komen er noodzakelijke mineralen en bouwstenen voor de celwanden van de zaailingen vrij.

Het grootste nadeel van fytinezuur zit hem in het feit dat het onoplosbare verbindingen vormt met mineralen en sporenelementen zoals ijzer, koper, zink, calcium en magnesium. Onze darmen kunnen alleen opgeloste vormen van deze elementen opnemen. Je kan dus stellen dat fytinezuur deze mineralen 'wegrooft'.  Het is deze eigenschap van fytinezuur dat het met de reputatie van anti-nutriënt opzadelt.
Maar in ons Westers eetpatroon, laten we hier toch vooral de nadruk op leggen, ontbreekt het ons hoegenaamd niet aan deze mineralen en sporenelementen wanneer we een gevarieerd en evenwichtig dieet volgen met voldoende groenten en fruit.
Bij een éénzijdig dieet kan dit echter leiden tot ernstige tekorten van deze mineralen.

Gezien de plaats waar het fytinezuur zich vooral ophoudt, bevat volkorenbrood veel meer fytinezuur dan wit brood. Betekent dit nu dat we massaal wit brood moeten beginnen eten? Neen, want naast fytinezuur bevat volkorenbrood heel veel vezels, vitamines B en E, ijzer, calcium en fosfor wat in wit brood in veel mindere mate of helemaal niet aanwezig is. Al wordt er op sommige sites en fora haast een pleidooi gehouden om toch vooral wit brood te eten als je dan toch zonodig moet.

Niet alle granen, noten, zaden of bonen bevatten evenveel fytinezuur. Daarenboven heeft de bereidingswijze ook een invloed op het gehalte fytinezuur in voedingsmiddelen. Je kan op volgende manieren het fytinezuurgehalte van je voedingsmiddelen doen dalen. Plaats het echter een beetje in perspectief en hou in gedachten dat we al sinds de oertijd noten en zaden eten, voedingsmiddelen met heel wat fytinezuur, en toen hielden ze zich zeker niet met onderstaande bezig.

• Week bonen in water beginnend bij ongeveer  60°C en dit gedurende minstens 12u. Als je dat wenst, kan je het water wat aanzuren omdat de afbraak van fytinezuur dan sneller gaat en de weektijd ingekort kan worden. Het nadeel is echter dat je wel aan smaak verliest. Kook de bonen in vers water!
• Koken verwijdert ook een deeltje van het fytinezuur.
• Fermenteren
  Microörganismen zoals lactobacillen die tijdens een fermentatieproces actief zijn, zijn een belangrijke bron van fytase zodat fytinezuur beter afgebroken wordt en de beschikbaarheid van de mineralen stijgt.
• Door de rijstijd van brooddeeg te verlengen, kunnen de ongewenste effecten van fytinezuur in volkorenbrood beperkt worden. Het natuurlijk aanwezige fytase heeft tijd nodig om het fytinezuur af te breken. In het lichtzure milieu van zuurdesem wordt fytinezuur nog beter afgebroken dankzij de melkzuurbacteriën die daarbovenop voor extra fytase zorgen.
• Door noten of graanvlokken licht te roosteren.
• Door het graan, de boon of de noot te laten kiemen.

Image by adamr:FreeDigitalPhotos.net

'Butternut' pompoenterrine

Het pompoenseizoen loopt op zijn einde maar ik loop al eventjes rond met het idee voor dit recept dat ik persé nog dit seizoen wou uitproberen.
De butternut heeft zijn naam niet gestolen. Het is een heel 'romige' pompoen met een boter-nootachtige smaak.  Hij is daarom perfect als basis voor een eiwitrijk groente-gerecht zodat je het vlees op je bord niet mist. Als bijkomend voordeel is deze terrine glutenvrij. De eiwitten komen in dit geval voornamelijk van de eieren, de geraspte emmental en het kikkerwtenmeel. Dit laatste kan je kopen in winkels waar ze Oosterse of Exotische ingrediënten verkopen. Ook het nigellazaad, dat een beetje op zwart uienzaad lijkt, vind je daar.
Wij aten het met een knolselder-veldslaslaatje en lichtgebakken aardappelen. Je kan er indien gewenst ook altijd een plattekaas- of yoghurtsausje bij serveren.

Ingrediënten

1 butternut-pompoem, geschild en in stukjes van 3 cm
2 grote wortelen, in  stukken
50 g cashewnoten, grof gehakt
2 eieren
50 g rijstmeel
100 g besanmeel (kikkererwtenmeel)
100 g geraspte emmental
1 tl zout of naar smaak,
versgemalen zwarte peper naar smaak
1 tl chilipoeder
2 tl venkelzaad
2 tl mosterdzaad
2 tl nigellazaad (kalonji)
1 tl komijnzaad
1 handvol gehakte koriander

Bereiding

• Stoom de wortel en de pompoen in een stoommandje gaar. Laat even afkoelen en pureer met een mixer in een maatbeker, eventueel in porties.
• Verwarm de oven voor op 200°C.
• Doe de puree samen met de overige ingrediënten in een grote mengkom en meng goed. Proef of er eventueel nog zout, peper of chilipoeder toegevoegd moet worden.
• Bekleed een rechthoekige ovenschaal met bakpapier en stort het mengsel erin.
• Zet in de oven voor ongeveer 40 à 45 minuten.

Tip: 
Koriander is zo'n ingrediënt waarover de meningen diagonaal tegenover elkaar staan. Ofwel ben je een fervente fan ofwel vind je niets weerzinwekkenders. Behoor je tot de laatste categorie vervang hem dan gewoon door eenzelfde hoeveelheid peterselie.
Een restje van deze terrine doet het geweldig als vegetarische paté op een sneetje brood eventueel versierd met een schijfje tomaat of komkommer.

Gluten versus glutenvrij

Je ziet de laatste tijd in het voedingslandschap steeds meer de term ‘glutenvrij’ opduiken, vooral als marketingtool voor ontbijtgranen, pasta, koekjes, brood,... Glutenvrije producten zijn herkenbaar aan bovenstaand logo.

Als je in google nog maar begint het woordje gluten in te tikken, krijg je op de tweede plaats na ‘gluten’, ‘gluten allergie’ gevolgd door ‘glutenvrij’. En natuurlijk is er ook nog ‘glutenintolerantie’.

Als je allergisch bent voor gluten kunnen de symptomen variëren van een kriebelig gevoel in je mond, over netelroos tot zelfs een anaphylactische shock. Gelukkig komt deze allergie weinig voor.

Intolerantie, het niet goed kunnen verteren van gluten, komt veel vaker voor en er zouden ook steeds meer mensen last van hebben.
In haar meest ernstige vorm spreekt men van ‘coeliakie’. In dit laatste geval wordt de darmwand, meer bepaald de darmvlokken, beschadigd door het eten van gluten. Via een anti-tissue-transglutaminase-onderzoek van het bloed kan men nagaan of iemand aan deze vorm van glutenintolerantie lijdt. Coeliakie is een auto-immuunziekte omdat het immuunsysteem in dit geval antistoffen aanmaakt  tegen de lichaamseigenstof tissue-transglutaminase in de darmwand. Door deze antistoffen raakt de darmwand ontstoken en worden voedingsstoffen slecht opgenomen.

De symptomen verschillen van persoon tot persoon en van de graad van intolerantie maar de belangrijkste zijn chronische diarree of constipatie, slecht groeien bij kinderen, gewichtsverlies, opgezette buik, winderigheid,  gebrek aan eetlust, vermoeidheid, spierpijn. Na een tijd leidt het ook tot ijzer-, mineralen- en vitaminetekorten met  bloedarmoede en botontkalking tot gevolg.

Maar wat is gluten nu eigenlijk?

Belangrijk om weten is dat gluten als zodanig niet voorkomt in granen. Het is een verzamelnaam voor niet-wateroplosbare graaneiwitten meer bepaald de prolamines en glutenine.
Deze eiwitten komen in alle granen voor. Het prolamine waarop quasi alle tests voor glutenintolerantie gebaseerd zijn, is gliadine. Het prolamine van tarwe. Men is het er echter over eens dat ook de prolamines van gerst (hordeine) en rogge (secaline) triggers zijn voor glutenintolerantie.
Ook rijst, maïs en haver bevatten prolamines maar over het algemeen wordt aangenomen dat mensen met een glutenintolerantie hierop niet reageren.  Vaak zal je echter in literatuur terugvinden dat ook haver best vermeden wordt door mensen met een glutenintolerantie omdat haver vaak op het veld, bij de oogst of tijdens de verwerking in contact komt met tarwe, gerst of rogge. Er bestaat echter ook gecertifieerd glutenvrije haver, dus zonder contaminaties, herkenbaar aan het bovenstaand logo voor glutenvrije voedingsmiddelen, die veilig door mensen met coeliakie gegeten kunnen worden.

Glutenvrij komt dus neer op voedingsmiddelen vrij van de prolamines van tarwe en tarwevariëteiten, gerst en rogge.

Hieronder een overzicht van de meest geconsumeerde granen

• Granen met gluten: tarwe, spelt, kamut, farro, gerst, rogge
• Granen zonder gluten: maïs, gierst, rijst, sorghum
• Pseudogranen per definitie zonder gluten: amaranth, boekweit, quinoa

Linzenburgers

Ik ben altijd op zoek naar interessante vegetarische recepten. Vooral die waar de eiwitrijke groenten die ons ter beschikking staan zoals linzen en bonen op een originele manier tot een smakelijk gerechtje worden verwerkt.

Van één van onze vakantiebestemmingen in Asturias, Spanje, kregen we vorige week een berichtje over hun nieuwe website (een fantastische plek trouwens, voor wie het interesseert, is hier de link). En jawel daarop stonden nu ook een aantal van hun recepten. Dit is er ééntje van met enkele kleine aanpassingen.

Wij aten het met een slaatje van rode biet en gegrilde knolletjes.

Ingrediënten

200 g Puy (groene) linzen of blonde linzen 

1 middelgrote ui, gesnipperd

1 knoflookteentje, gesnipperd

200 g courgette, geraspt

100 g geraspt oud brood, of bij gebrek hieraan paneermeel 

1 el witte bloem

3 el verse peterselie, gehakt

½ tl komijnpoeder

Zout en peper

Olijfolie

Voor de saus

150 ml room 

1,5 el balsamico

1 el provençaalse kruiden

Bereiding

• Kook de linzen in een ruime hoeveelheid water op een middelhoog vuur tot ze gaar zijn. Niet alle linzen koken even snel: sommige zijn gaar na 35 minuten anderen pas na een uur. Zorg ervoor dat er steeds ongeveer 2 vingers water boven de linzen staat.
• Giet de linzen af als ze gaar zijn en laat ze afkoelen.
• Fruit de ui en de knoflook in een beetje olijfolie op een laag vuur gedurende 5 à 10 minuten tot ze doorschijnend zijn.
• Doe het uienmengsel bij de  linzen, kruid met komijnpoeder, zout en peper.
• Voeg het brood, de geraspte courgette, het ei, de peterselie en de witte bloem toe. Meng goed. Laat even rusten. Dit zorgt ervoor dat de courgette haar vocht min of meer afgeeft waardoor er gemakkelijker burgers van te vormen zijn.
• Vorm van dit mengsel burgers.  De hoeveelheid is voldoende voor 8 grote of 12 kleine burgers.
• Bak de burgers in olijfolie gedurende 5 à 10 minuten aan elke kant. Wanneer ze lichtbruin zien, zijn ze klaar.
• Meng de room met de balsamico en de provençaalse kruiden en laat op een zacht vuurtje 10 minuutjes warmen. 

 Tip: Als je sojaroom gebruikt, is dit gerecht geschikt voor mensen met een lactoseintolerantie, ms of als je om andere redenen geen zuivelproducten mag eten.

Hummus

Hummus is de Arabische naam voor kikkererwten. Het broodbeleg met dezelfde naam wordt al eeuwen in het Midden-Oosten gegeten en bestaat uit gepureerde kikkererwten gemengd met citroensap, tahin, komijn, zout en olijfolie.
Hummus is rijk aan ijzer en vitamine C en bevat belangrijke hoeveelheden foliumzuur en vitamine B6. Kikkererwten zijn een goede eiwitbron en zijn vezelrijk. Tahin wordt gemaakt van sesamzaad dat rijk is aan methionine, een aminozuur dat niet in kikkererwten voorkomt. Zo vormt het samen met de kikkererwten een volwaardigere eiwitbron.


Ingrediënten

200 g droge kikkererwten, een nacht geweekt
1 uit, fijngehakt

½ rood pepertje, zaadjes verwijderd en fijngesneden

2 teentjes knoflook, fijngehakt

1 el olijfolie om de ui en de knoflook te fruiten

1 tl komijnpoeder

3 el tahin (sesampasta)

4 takjes peterselie, alleen de blaadjes

cayennepeper naar smaak

zout naar smaak

sap van 1 citroen

4 el sesamolie

2 el olijfolie

Bereiding

• Giet het weekwater van de kikkererwten weg en kook ze in ruim water in ongeveer 1 uur gaar. Giet af en zet opzij.
• Verhit ondertussen een pan op het vuur en doe er wanneer deze heet is wat olijfolie in. Fruit hierin de ui en de knoflook.
• Doe de ui en de knoflook samen met de kikkererwten en alle andere ingrediënten in een blender. Bepaal zelf hoe grof of fijn je het mengsel hebben wilt.
• Voeg tijdens het mixen eventueel enkele eetlepels water toe om het mixen te vergemakkelijken en/of om de gewenste consistentie te bekomen.

Tip: Het is niet alleen lekker als broodbeleg of op toastjes eventueel versierd met stukjes tomaat of komkommer maar kan ook gebruikt worden als gezond dipsausje voor rauwe groenten of als dressing voor een salade. Ook lekker bij gegrilde kip of vis.